Herstel

Ja de titel zegt het al: herstel. Dat is niet voor niets. Op een of andere manier lijken mijn voeten toch wat weerbarstig te worden....

Na de training van vorige week had ik best wel lang nog last van gevoelige voetzolen. Normaal zou ik niet bezorgd zijn want een beetje branderigheid was ik wel gewend na een flinke wandeling en dat was de volgende dag weer over. Maar op een of andere manier leek dat niet lekker weg te trekken de laatste we(e)k(en). De kou en vochtigheid in januari, de aanvaring met Wamelsch straatplaveisel en de coronaperikelen hebben hun sporen wel nagelaten.

Tel hierbij op dat ik twee weken terug de bal van mijn linkervoet stootte op min of meer dezelfde plek als op de bal van mijn rechtervoet welke ik in januari liet proberen een straatklinker eruit te schoppen en het mag duidelijk zijn: er is een en ander aan herstelwerk nodig!

Twee dagen terug inmiddels besloot ik er dan weer op uit te trekken. Het weekend ervoor heb ik wat tijd uitgetrokken om gezellig met Brigitte een geocache te gaan doen dus die zondag had ik een kleine 8,3 km gewandeld door hartje Arnhem. Heerlijke wandeling maar zij het een nogal koude. En onder het motto "als je niks doet gebeurt er niks! zou ik de maandag erop  weer gaan lopen. Dat werd een dagje later maar gaan zou ik zeker!
Afgelopen dinsdagavond dan vroeg gegeten en ergens rond zessen bepakt en bezakt, "gewapend" met wat kerstboomverlichting op pad gegaan voor het rondje Druten.

Ik wil de afstand weer geleidelijk opbouwen en aangezien de vorige training 11,5 km was wilde ik toch ergens rond de 13  uitkomen. In eerste instantie moest ik echt eventjes "warmlopen"; dat wil zeggen, even door de gevoeligheid heen lopen maar na een luttele twee kilometer was de boel weer lekker "warmgedraaid".

Belangrijk deze wandeling: heel bewust bezig zijn met hoe te lopen en letten op ademhaling. Ik heb van nature de neiging van die zevenmijlspassen te nemen waarbij de hiel nog net geen putten in het plaveisel slaat. Dat  laatste heb ik allang afgeleerd want dat is op blote voeten echt niet te doen. Daar was ik al wel heel snel achter toen ik jaren geleden aan het blotevoeten avontuur begon.

 
Dat bewust lopen lukte heel goed.

Korte pas, meer neigen naar midvoetlanding en goed afwikkelen, dat waren de speerpunten. Uiteindelijk vond ik een natuurlijk aanvoelende tred die me een tempo van iets minder dan 12 minuten per kilometer opleverde. Als ik dit tempo vast kan houden kan ik in theorie de afstand in minder dan 8 uur volbrengen.

De combinatie van welbewust lopen met de nodige afleiding onderweg maakte dat ik de bijna 13 kilometer lange wandeling als heel fijn heb ervaren. Niet alleen was deze in lichamelijk opzicht belangrijk, ook mentaal gaf me dit weer een opkikker.
Het heeft me weer meer vertrouwen gegeven om de Nacht van de Vluchteling straks uit te lopen.

Met mijn voeten ging het prima verder. Uiteraard wel wat gevoeligheid naderhand maar die avond gewoon nog een ronde met de honden gelopen en verder geen bloederige toestanden. Na thuiskomst heb ik ze nog stevig met de tennisbal op hun donder gegeven om de spieren in mijn voeten goed los te maken.

Volgende missie: 15!

Die nacht geslapen als een roos....

* Ik loop de Nacht van de vluchteling 2022 volledig blootsvoets. Wil je me sponsoren klik dan hier *

Alvast hartelijk dankjewel 🙏🏻