Raymond van der Hoogt, bouwjaar 1968.

Getrouwd met Brigitte, en met ons gezin wonen we sinds 2007 met veel plezier in het Land van Maas en Waal.

Op blote voeten lopen is iets dat ik altijd al graag deed maar nooit echt heb gedurfd vanwege het sociale aspect. Maar dat veranderde een aantal jaren geleden toen ik voor het eerst op vakantie in Italië besloot twee weken lang mijn schoenen aan de kant te gooien en over mijn schroom heen te stappen. Door de jaren heen breidde mijn "blotevoeten-territorium" zich steeds verder uit en uiteindelijk na jaren "parttime-blotevoetelaer" te zijn geweest ben ik al enige tijd voltijds blotevoetelaer en draag alleen nog schoenen als het echt niet anders kan, wat in de praktijk neerkomt op motorrijden en sommige situaties op het werk waarbij veilig schoeisel verplicht is.

Op blote voeten leven doe ik niet in mijn uppie. Ook Brigitte loopt voltijds op blote voeten. 

 

"Waarom loopt u op blote voeten?" is zo’n beetje de meest gestelde vraag die Brigitte en ik krijgen als we ons blootsvoets in het wild begeven. Een vraag die we dan ook vaak beantwoorden met "omdat het gewoon fijn is".

Maar wat vind ik nou eigenlijk zo fijn aan de “blotevoetelaery”? 

Op blote voeten lopen geeft mij een intens gevoel van vrijheid. Het gaat tegen de gangbare norm in en geeft het ook iets ondeugends, iets stouts, iets dat niet iedereen durft en dat ingaat tegen de geldende norm. En dat voelt goed.
Is dat de hoofdreden? Nee, maar het is wel een van mijn drijfveren. Mijn ervaring is dat op blote voeten lopen naast dat het domweg fijn voelt ook goed is voor lichaam en geest. Op blote voeten sta en loop je zoals het bedoeld is. Het is de meest simpele manier om lichaam en geest in balans te brengen. Het heeft iets meditatiefs, zet me in het hier en nu.

De waarneming van de omgeving wordt stukken beter, het voorkomt en verhelpt rug-, knie-, heup- en enkelklachten. Ik ervaar ook een veel beter evenwichtsgevoel en ruimtelijke gewaarwording door de directe verbinding met de ondergrond. De voetzolen krijgen een leerachtig oppervlak en zijn daardoor steeds beter bestand tegen allerhande ondergronden. Ondergronden die voorheen als pijnlijk en ongemakkelijk werden ervaren zijn nu uitstekend te belopen. 

Koud heb ik het inmiddels nauwelijks meer. Door jaarrond op blote voeten te lopen ontwikkelen de voeten een uitstekende resistentie tegen kou en kun je temperaturen aan tot beneden het vriespunt. Dit werkt door in het hele lichaam. Het zorgt voor een goede doorbloeding waardoor koude voeten tot het verleden behoren.

Mijn ervaring is ook dat sinds ik op blote voeten loop het zelfvertrouwen groeit. Dat proces duurt voort en elke keer neem ik weer een "hobbel", kom in een situatie waar ik nog niet eerder was geweest en telkens voelt dat als een kleine overwinning. Het voelt inmiddels volkomen natuurlijk en de keren dat ik eens schoenen aandoe voelen vreemd en zelfs een beetje als “verraad”. 

Voor mij persoonlijk kleven er geen nadelen aan leven op blote voeten of het moet zijn dat het een verslaving is, zij het een hele prettige.

Mijn streven: een 24/7/365 leven op blote voeten, door iedereen geaccepteerd en gerespecteerd, zonder restricties.

 

“Ik kus de aarde met mijn blote voeten”

24/7/365, overal en met elke stap....