Eén van de dingen die je gegarandeerd ervaart als je op blote voeten “in het wild” loopt is dat je reacties krijgt.
Overal op blote voeten lopen gaat immers in tegen de algemene opvatting dat je schoenen hoort te dragen, zeker in de koudere jaargetijden; blote voeten vallen dan nog meer op.
De reacties die ik krijg zijn divers maar bijna altijd positief. Negatieve zijn er niet veel; een keertje in de stad nageroepen, verbaasde blikken (hoewel dat niet direct negatief hoeft te zijn), een keer een stilvallend gesprek in de supermarkt en daar houdt het wel zo’n beetje op.
De positieve reacties variëren van opgestoken duimpjes, belangstellende vragen en andere uitingen van bewondering tot het spontaan uittrekken van schoenen en sokken (lees mijn eerdere gastblog: "Die momentjes").
Het is fijn om aan oprecht geïnteresseerde mensen te kunnen vertellen wat blootsvoets lopen met me doet en hoe fijn het is.
Wat dat me me doet?
De negatieve reacties voelden in het begin ongemakkelijk. Geïnspireerd door een goede vriendin ben ik mezelf voor gaan houden dat dat meer zegt over degenen die me negatief bejegenen dan over mijzelf. Flauwe opmerkingen als “schoenen vergeten?” en meer van dat soort opmerkingen worden dan eerder vermakelijk dan ongemakkelijk. De meeste opmerkingen negeer ik of ik zet humor in als “wapen”.
De positieve maar zeker ook de negatieve reacties sterken me in mijn overtuiging dat ik het goede pad bewandel. Positief of negatief, een reactie is toch een stukje aandacht en erkenning van het feit dat je er een bijzondere leefstijl op na houdt.
Op blote voeten lopen heeft mijn blik op de wereld en de mensen om me heen voorgoed veranderd. In positieve zin wel te verstaan.
De onzekerheden die ik in het begin van mijn blootsvoetse leven had zijn grotendeels weggeëbd. Het heeft me mentaal sterker gemaakt. Mijn vrouw en ik leven de blootsvoetse leefstijl samen en dat helpt zeker mee maar ook de momenten dat ik alleen ben in de “boze geschoeide buitenwereld” voelen inmiddels niet meer ongemakkelijk. Dat laatste is ook te danken aan social media waar ik met mede blotevoeters kan sparren en we elkaar ondersteunen en aanmoedigen.
Ik heb daar zeer goede contacten aan overgehouden.
Zijn er dan nog barrières? Jazeker. “The final frontier" blijft toch wel het werk. Ofschoon ik op een kantoor werk waar blootsvoets rond hobbelen makkelijk kan is dàt nog een mentale hobbel die overwonnen moet worden. Maar daar wordt hard aan gewerkt.... 😎
Tenslotte: wat ik iedereen wil meegeven die graag blootsvoets wil lopen en/of leven: heb je dat besluit genomen, denk niet teveel na, stuur de beren op de weg het bos in en ga ervoor!
Het is in het begin best spannend maar zeg op die momenten tegen jezelf dat het de normaalste zaak van de wereld is en uiteindelijk ga je dat ook echt zo voelen. Het is jouw keuze, jouw levenspad, jouw identiteit.
Je gaat dat uitstralen naar je omgeving en dat zal ervoor zorgen dat men je met respect behandelt. En als je mensen ermee weet te inspireren om ook blootsvoets te gaan is dat een geweldige bonus.
En die horken en aanverwante azijn-urineerders die met alle geweld leuk/zuur willen zijn: glimlachend de schouders ophalen en lekker laten gaan, die weten domweg niet wat ze missen….
💋🌎👣
Oorspronkelijke publicatiedatum: 21 juli 2021 bij José
Reactie plaatsen
Reacties