En soms zit het tegen....
Dat was een beetje de flow van afgelopen zondag.
We schrijven 8 mei, de dag waarop ik precies 7 jaar geleden met Brigitte trouwde en tevens moederdag 2022.
Na de 21 km bij de Leeuwenmars vorige week had ik mezelf een week de tijd gegund om mij en mijn voeten te laten herstellen en dat lukte ook vrij aardig dus afgelopen zondag op de iPad even een route uitgezet die voerde door de omgeving van Druten en op de telefoon gezet.
En onder een strakblauwe hemel in een heerlijk zonnetje vertrok ik om 8:45 van huis. Veel te laat want ik wilde eigenlijk om 7:00 gaan lopen maar toen lag ik nog tussen de vette lappen de binnenkant van mijn ogen te bekijken.
Voornemen was ongeveer 22-23 km te lopen. De route die ik had bedacht voerde via wat landweggetjes naar Beneden Leeuwen om van daaruit via de Waalbandijk weer heerlijk terug naar Druten te wandelen.
Dat was de bedoeling in elk geval.
De eerste 10km liepen best lekker, nauwelijks verkeer op de weg, temperatuur nog op een comfortabele 14-15 graden en een lekker ochtendzonnetje. Mezelf onderweg kunnen vermaken met de iPhone camera, wat koeien goeiemorgen gewenst, lekker genoten.
Maar dat werd anders toen het meer en meer naar de middag ging.
Nou is het natuurlijk zalig als t zulk weer is, aan het strand, in de tuin, maar niet op een asfaltweg midden in de zon, zonder schaduw en nauwelijks wind. En laat nou ongeveer 90% van de route to-taal geen schaduw hebben....
Die zon had het asfalt op een gegeven moment opgewarmd en het was niet direct keiheet maar wel warm genoeg om het mijn voeten flink moeilijk te maken.
Wat gebeurt er namelijk als je over warm asfalt loopt; je voeten lijken die warmte op te sparen. Dat in combinatie met dat fakirasfalt (een in de blotevoeteleary gangbaar koosnaampje voor ruw k*tasfalt) en een vorm van de dag die wat minder was door een korte nacht; het gevolg van een Netflix serie bingewatchen. Eigen schuld dikke bult dus.
Om een lang verhaal kort te maken: tot een km of 20 ging 't nog wel, even op de tandjes bijten, pokerface opzetten en vooral heel bewust de voeten neerzetten. Maar daarna was de fut er wel een beetje uit. In het centrum van Druten kon ik mijn voeten nog even koelen in de vijver om de laatste 2 kilometer nog een beetje draaglijk naar huis te kunnen lopen. Dat lukte wel maar erg veel vaart zat er niet meer in.
Eenmaal thuis een kwartier met mijn voeten in een teil koud water gezeten en daarna de boel losgemaakt met de tennisbal.
Niet alleen maar kommer en kwel natuurlijk, 22,5 km is een hele mooie afstand die ik heb gelopen, ik kwam niet thuis op bloederige stompjes en ben weer een ervaring en wijze (maar wat pijnlijke) les rijker.
Die middag maar even de fiets gepakt naar moeder en vader om er wat tijd door te brengen.
En de Nacht van de Vluchteling heet natuurlijk niet voor niks zo dus ik verwacht 's nachts in elk geval geen te warm asfalt.
Volgende halte: 25km! Bewolking is alvast besteld...
Oh enne... ditmaal geen Relive filmpje. De app besloot het bij 7 kilometer voor gezien te houden.
* Ik loop de Nacht van de Vluchteling 2022 volledig blootsvoets. Wil je me sponsoren, klik dan hier *
Dankjewel daarvoor alvast! 🙏
Reactie plaatsen
Reacties
Nuttig bestede trouwdag! Kranige prestatie op dat warme asfalt.
De ene is de andere dag niet maar je hebt het wel gedaan! Ik wil het je niet na doen... ☺ Op naar de 40!